“…, ik dwaal van de ene naar de andere kamer, de trap af en weer op en heb een gevoel als een zangvogel, die z’n vleugels hardhandig uitgerukt zijn en die in een volslagen duisternis tegen de spijlen van zijn nauwe kooi aan vliegt. ‘Naar buiten, lucht en lachen!’ schreeuwt het in me.”
Dagboek van Anne Frank, vrijdag, 29 oktober 1943